MONOGRAFIA
MŁODZIEŻOWEGO
OŚRODKA WYCHOWAWCZEGO
W REWALU
1959-2009
Poniższa monografia powstała z okazji 50-lecia Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Rewalu. Półwiecze jest znakomitą okazją, aby zapoznać się z historią ośrodka w Rewalu. To duże wydarzenie w Powiecie Gryfickim, jak również w Gminie Rewal. Od momentu wybudowania budynku, czyli od roku 1905, do dnia dzisiejszego, ośrodek przechodził różne koleje losu związane z uwarunkowaniami geopolitycznymi i historycznymi. Historia Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego tworzona była przez wielu wspaniałych ludzi, którzy swoją postawą pomagali młodym ludziom w wędrówce przez meandry życia. Najważniejszą rzeczą, jakiej uczyli, było to, że wszyscy jesteśmy sobie potrzebni, że życie może być głębokie jak ocean a wybory należą do nas.
W dalszej części przedstawię dzieje ośrodka na podstawie zdobytych dokumentów oraz relacji świadków. Materiały i dokumenty pochodzą w większości ze zbiorów archiwum Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego, oraz Archiwum w Płotach. Podczas studiowania akt natknąłem się na wiele dokumentów dotyczących placówki w Śliwinie, więc jeżeli podczas czytania, znajdą się fakty niezwiązane z placówką, proszę o wyrozumiałość a osoby, które posiadają wiedzę na ten temat proszę o kontakt w celu sprostowania i uzupełnienia monografii.
Chciałbym podziękować wszystkim osobom za okazałą pomoc oraz wyrazy sympatii, jakie spotkały mnie podczas powstawania tej pozycji.
Monografię dedykuję wszystkim pracownikom Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego, bez których ośrodek nie mógłby funkcjonować.
ROZDZIAŁ I
POŁOŻENIE I RYS HISTORYCZNY REWALA I ŚLIWINA
Rewal położony jest na wybrzeżu Rewalskim, 54° 04’ 57’’ N 15°01’ 07’’ E. Nadmorska miejscowość wypoczynkowa i kąpielisko morskie. Rewal nastawiony jest na turystykę. Osada zabudowana jest niskimi budowlami, co stwarza specyficzny klimat tego kurortu. Rewal nadal posiada swoją małą bazę rybacką. W centrum miejscowości stoi niewielki współczesny kościółek katolicki stylizowany na łódkę. Nad brzegiem morza wybudowano taras widokowy. Zabudowa wsi m.in. z początku XX wieku. Rewal posiada również nowoczesną halę sportową z boiskiem o powierzchni około 1200 m², kortami tenisowymi i skateparkiem oraz siłownię i gabinety odnowy biologicznej.
Trudno przedstawić historię Gminy Rewal, albowiem jest ona dość krótka. Powstała on na mocy ustawy z dniem 1 stycznia 1973 roku. Jednak życie tutaj toczyło się już od wielu, wielu lat.
Pierwszymi mieszkańcami tych ziem byli Wandalowie. Między V a VI wiekiem osiedlili się tutaj Wendowie. To właśnie im zawdzięczamy nazwę Pomorze oraz niemieckie nazwiska zakończone na „-ow”. Później przez tutejsze tereny przewijali się Polacy i Duńczycy, ale ostatecznie to do Polski przyłączono te ziemie. Otto z Bambergu już pod polskim zwierzchnictwem chrystianizował te tereny od 1124 roku. Od 1181 roku Pomorze stało się lennem niemieckim. Już wówczas na pewno istniało kilka naszych miejscowości, tj. Pustkowo, Śliwin i Niechorze.
Lata 30-te wieku XVI przyprowadziła na nasze ziemie Reformację. W 1630 roku w czasie wojny 30-letniej zadomowili się tutaj Szwedzi. Było im tutaj tak dobrze, że nie chcieli się stąd wyprowadzić na rzecz Brandenburgii.
Dopiero komisja graniczna w Szczecinie w 1650 roku przeprowadziła granicę między tymi państwami przechodziła ona dokładnie wzdłuż obecnej zachodniej granicy Gminy Rewal.
Po wschodniej stronie tej granicy znajdowała się Brandenburgia. Kolejna nacja, jaka się u nas pojawiła to kozacy, którzy plądrowali tutejsze osady na przestrzeni lat 1758-1761. W XIX wieku zaszczyciły as swą obecnością oddziały Napoleona. Od 1811 roku podlegaliśmy administracji pruskiej. Po II Wojnie Światowej staliśmy się częścią państwa polskiego. Może właśnie ta różnorodność nacji, jakie się tutaj znajdowały sprawił, że jeszcze w pierwszej połowie XX wieku mieszkańcy naszej gminy posługiwali się specyficznym dialektem odmiennym od języka niemieckiego. Na przykład rzeka płynąca prze Rewal nazywała się po niemiecku Rigose a w dialekcie Rejous.
Również nazwiska mieszkających tutaj ludzi trudno nazwać czysto niemieckimi, pojawiają się za to bardziej szwedzkie, bądź duńskie.
Administracyjnie do czasów II Wojny Światowej każda miejscowość była gminą, a nad nimi była jednostka administracyjna przypominająca obecne polskie gminy.
Starzy Rewalanie z dumą przyznawali, że znane w Niemczech kąpielisko Helgoland jest tylko o rok starsze. Uroczystości odbywały się na Placu Zdrojowym (obecny placyk koło poczty) a ich kulminacją był pierwszy w historii tej miejscowości pokaz sztucznych ogni. Na owym Placu w okresie letnim co tydzień organizowano dla letników koncerty. Pamiętajmy, że wtedy tylko bogaci mogli sobie pozwolić na wypoczynek nad morzem. Trzeba było bowiem zabrać ze sobą cały potrzebny dobytek z pościelą i kołdrami na czele. Dużym udogodnieniem, które zwiększyło zarówno zbyt ryb, jak i napływ turystów, było otwarcie w 1896 roku kolei wąskotorowej.
Dzięki niej podróż z Berlina trwała w latach 30-tych 6 godzin. Popularna obecnie ciuchcia od momentu przedłużenia torów z Niechorza do Trzebiatowa kursowała 3 razy dziennie. Turystyka sprawiła, że Rewal rozwijał się najszybciej w okolicy.
W 1900 roku miał 144 mieszkańców, a dziesięć lat później 299 i był największą gminą (wsią) od ujścia Dźwiny aż do Mrzeżyna. W dwudziestoleciu międzywojennym do Rewala przyjeżdżało rocznie od 2000 do ponad 3500 osób. Właśnie z uwagi na letników powstały w Rewalu w latach 1906-08 dwa zakłady kąpielowe: męski i żeński.
Mieściło się w nich wiele kabin do przebierania i przechowywania ubrań. Oba znajdowały się w przyzwoitej odległości od siebie. Żeński był koło Placu Zdrojowego, męski po drugiej stronie rzeki. W 1924 roku zamknięto i zburzono zakład męski ze względu na uprzednie silne zniszczenia posztormowe. Rewal szczycił się również najszybszą OSP w okolicy, a to dzięki posiadaniu samochodu strażackiego. Gasiła pożary od Małego Pobierowa, aż do Niechorza. Na nasze tereny przybywali chętnie miłośnicy połowów węgorza,, doskonałe warunki panowały na klifie od Trzęsacza, aż do Niechorza. W Pobierowie występowało za to zjawisko zasypywania wsi przez piasek z morza. Dopiero, gdy wyrosły drzewa przy brzegu proces ten stał się mniej dokuczliwy. Lata 20-te ubiegłego stulecia przyniosły naszym miejscowością nowe szanse. Wstępowały one do „Związku Niemieckich Kąpielisk Bałtyckich”. Dawało to możliwość reklamy w całym państwie. W okresie wielkiego kryzysu powstały koncepcje zbudowania cieplic, a później odwiertów w poszukiwaniu solanek. Oba pomysły okazały się niewypałami i doprowadziły do znacznego zadłużenia gminy. Lata 30-te to znaczny rozwój po okresie wielkiego kryzysu. W 1932 roku Ewald Paul otworzył biuro podróży i wypożyczalnię samochodów w Rewalu. Budowano także korty tenisowe, dbano o wygląd miejscowości.
Po części i dlatego w 1934 roku postawiono w Rewalu pomnik poległych w I Wojnie Światowej, który znajdował się na placu pod ówczesnymi cieplicami.
Kilka lat przed wojną powstały tzw. Falochrony, użyli ostrogi, które miały chronić przed niszczącymi działaniami morza, które tak dalece dały się zauważyć w Trzęsaczu.
Godzi się przypomnieć, że cmentarz parafialny przeniesiono w 1812 roku spod kościoła na skarpie do parku, gdzie dopiero 1880 roku poświęcono nowy kościół. Po wojnie miejscowości nasze wchodziły w skład Gminy Karnice i dopiero od 1973 roku staliśmy się samodzielna gminą z siedzibą w Rewalu.
Chata rybacka w Rewalu
Co do historii Śliwina, to już w poprzednim tysiącleciu w gminie Rewal istniał jeden Śliwin, choć wszyscy turyści uparcie twierdzili, że są dwa. Tę zagadkę można było rozwiązać jedynie przyjeżdżając nad Bałtyk i osobiście zapoznając się z historią tej niezwykłej miejscowości.
Z tego też tytułu podczas studiowania dokumentów w Archiwum w Płotach napotkałem na wiele dokumentów dotyczących placówek w Śliwinie, dawny Śliwin,( przed podziałem terytorialnym), mieścił się po obu stronach drogi, Rewal – Trzęsacz, dalej Pobierowo.
Chyba dla ułatwienia i zapamiętania części wypoczynkowej, prawą stronę Śliwina nazwano Nowym Śliwinem zwany później Bałtyckim. Dlatego też w dokumentacjach z okresu powojennego nie mowy o Śliwinie Nowym lub Bałtyckim.
Więc jeżeli podczas czytania, znajdą się fakty nie związane z obecnym budynkiem, usytuowanym przy ulicy Klifowej 17, proszę o wyrozumiałość, a osoby, które posiadają wiedzę na ten temat proszę o kontakt w celu uzupełnienia monografii.
Mieszkańcy stwierdzili powszechnie, że w nowym milenium nie należy powielać starych nawyków, i zaproponowali, aby dokonać formalnego podziału i część wypoczynkową przyłączyć do Rewala.
Tak też się stało i teraz żaden przybysz nie zbłądzi już w Śliwinie. Ta mała miejscowość o rolniczym charakterze przekroczyła bramy trzeciego tysiąclecia jako ostatnia wieś na terenie gminy.
Mieszkańcy bardzo się tym chlubią, bo wreszcie znalazło się coś, co ich wyróżnia w całej palecie oferty wypoczynkowej gminy Rewal. Nie oznacza to, że mieszkańcy Śliwina odwracają się plecami do turystów, wręcz przeciwnie. Tworzą warunki dla agroturystyki, chętnie przyjmują przybyszów, którzy chcą wypoczywać w prawdziwie wiejskich warunkach.
To właśnie tutaj przybywający ze wszystkich stron świata mogą nabyć mleko prosto od krowy, świeże jajka czy ręcznie wyrabiany ser.
ROZDZIAŁ II
POCZĄTKI SZKOLNICTWA PO WOJNIE
NA POMORZU ZACHODNIM
Wiosną 1945 roku gdy trwały jeszcze działania wojenne, zaczęło się ziemiach Pomorza Zachodniego budzić nowe życie. Nieliczna jeszcze w tym okresie ludność polska zamieszkała na tych terenach zaczęła tworzyć podstawy nowej egzystencji. Warunki były bardzo trudne, a niektóre okolice tych ziem całkowicie wyludnione. W maju 1945 roku na terenie Pomorza Zachodniego zamieszkiwało około 30 tysięcy osób. Pierwsi, którzy zdecydowali się zamieszkać na tych terenach, to Polacy wywiezieni na przymusowe roboty na teren Rzeszy, jeńcy wojenni oraz częściowo ludność rodzima. Osadnicy jacy napływali na Pomorze, to ludzie dorośli – zazwyczaj samotni mężczyźni – którzy swój pobyt często traktowali(zwłaszcza na początku akcji osiedleńczej) jako rekonesans czy penetrację warunków bytowych, by w dalszym okresie podjąć decyzję o możliwości stałego osiedlenia.
Początkowo liczba dzieci w wieku szkolnym była niewielka. Pod koniec roku 1945 liczbę dzieci szacowano na około 22 tysięcy.Początki były bardzo trudne. Zniszczenia wojenne nie oszczędziły na Pomorzu Zachodnim także ośrodków życia oświatowego i kulturowego.
Setki budynków szkolnych, zakładów wychowawczych, internatów, sierocińców, uległo częściowemu lub całkowitemu zniszczeniu. W ówczesnym województwie szczecińskim uległo zniszczeniu ogółem około 426 budynków szkolnych.
W tej liczbie było 270 szkół podstawowych, 12 szkół średnich, 9 szkół zawodowych, 5 zakładów kształcenia nauczycieli i 130 przedszkoli.
Wojenna zawierucha była łaskawa dla budynku znajdującego się w Śliwinie Bałtyckim. Budynek został praktycznie nie zniszczony i od momentu wybudowania, około roku 1905 przetrwał w stanie nie naruszonym.“Prorinzialausschuss fur Innare Mission In der Prorinz Brandenburg” im. Księżniczki Cecylii. Co w dowolnym tłumaczeniu znaczy „Hospicjum Ewangelickiej Misji Chrześcijańskiej Prowincji Brandenburg”.
Od momentu wybudowania budynku, do dnia dzisiejszego budynek pełnił i pełni rolę placówki o charakterze oświatowym.
Fot. widok budynku prawdopodobnie z roku około 1925
Fot. frontowy widok z okresu około 1930 r.
W okresie II Wojny Światowej, budynek nie ucierpiał, a stara część budynku przetrwała do dnia dzisiejszego. W czasie wojny znajdował się tutaj Dom Dziecka, przebywały tu sieroty z obszarów dotkniętych bombardowaniami ówczesnych terenów niemieckich.
29 września 1947 roku na mocy art.29 pkt. A ustawy z dnia 21 grudnia 1945 roku o publicznej gospodarce lokalami Wojewódzka Komisja Lokalowa postanawia zezwolić Kuratorium Okręgu Szkolnego Szczecińskiego na złożenie wniosku do miejskich władz kwaterunkowych o przydział budynku w Śliwnie Gmina Karnice Powiat Gryfice na „Dom Dziecka” 4
Można by rzec, iż był to Międzynarodowy Dom Dziecka, ponieważ przebywały tu dzieci różnych narodowości. W związku iż, większość dzieci była narodowości greckiej, placówka ta była nazywana „Dom Dziecka” Dzieci Greckich. Ale przebywały dzieci bułgarskie, rumuńskie a nawet koreańskie.
Poniżej Zezwolenie Kuratorium Okręgu Szkolnego Szczecińskiego na złożenie wniosku do władz kwaterunkowych o przydział budynku na „Dom Dziecka” dokument pochodzi z 1947 r.
Dokument przyjęcia budynku, oraz pomiary budynku.
Protokół zdawczo-odbiorczy budynku w Śliwnie.
W roku szkolnym 1951–1953 pracowało 4 nauczycieli, i przebywało 168 wychowanków. Nauczycielami w tym okresie min. byli:. Staszkiewicz Janusz, Nowik Jadwiga.
Od 1954 r. do 1959 r. czyli do czasu likwidacji „Domu Dziecka „ dyrektorem była Helena Żyźniewska, która zmarła w roku 2009.
Sprawozdanie z przeprowadzonej inspekcji placówki, oraz uwagi pokontrolne
ROZDZIAŁ III
OKRES POLSKI LUDOWEJ
Już w roku 1958 powstały plany powstania Państwowego Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego dla Dziewcząt Moralnie Zepsutych, lecz ze względów lokalowych inicjatywa ta została przeniesiona o rok później.Po przeprowadzonej modernizacji w roku 1958/59. 1 września 1959 dokonano otwarcia Państwowego Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego.Dla chłopców w wieku od 12 – 18 lat. Uczęszczali oni do Szkoły Podstawowej do klas V – VII.
Pierwszym Dyrektorem Państwowego Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego został Wacław Żyźniewski, który obowiązki pełnił przez 1 rok szkolny. Następnie od roku 1960 obowiązki dyrektora objęła Pani mgr Halina Żyźniewska. W tym okresie przebywało 75 wychowanków. Poniżej Świadectwo Szkoły Podstawowej z roku szkolnego 1959/60.
Od chwili rozpoczęcia działalności dydaktyczno-wychowawczej placówki, wnętrze budynku było gruntownie przebudowane, co można było osiągnąć stawiając ścianki działowe w pomieszczeniach dużych, wykorzystując poddasze oraz piwnice. Początkowo sypialnie były 4,5,6, i 8 osobowe. Pierwsza łaźnia powstała około w 1970 r.
W pierwszych latach działa Szkoła Podstawowa z klasami II, III, IV, V a ci wychowankowie, którzy otrzymali promocję do klasy VI przenoszeni byli do Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego do Renic.
W 1963 r. powstała klasa VI, zrezygnowano już na stałe z klasy II, a następnie z klasy III i IV.
W roku 1968 w ośrodku powstaje drużyna harcerska, która skupia 24 harcerzy w dwóch zastępach.
W latach 1964-1972 dyrektorem ośrodka zostaje Mieczysław Kasprzak, a w latach 1972-1976 dyrektorem był mgr Stanisław Zwoliński.
Rok szkolny 1976/77 dyrektorem ośrodka zostaje Pan mgr Eugeniusz Sołowiej, który pełnił funkcję do roku 1991. W tym okresie Ośrodek przechodzi prawdziwą metamorfozę. Zostaje przeprowadzony generalny remont Ośrodka na wskutek czego powstaje „Dom Nauczyciela” dla pracowników Ośrodka oraz internat dla wychowanków. Ale o tym w dalszej części monografii.
W roku 1976 na podstawie art. 38 ust. z dnia 15 lipca 1961r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania w sprawie organizowania szkół przysposabiających do zawodu oraz szkół dla młodzieży niepracującej, otwiera się szkołę przysposabiającą do zawodu przy Państwowym Młodzieżowym Zakładzie Wychowawczym. Były to początki Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Wychowankowie tej grupy najbardziej zasłużyli się w remoncie ośrodka, który miał miejsce w latach 1986-93.
Jednym z dość istotnych elementów resocjalizacji jest integracja, oraz wyjście i pokazanie się na zewnątrz dlatego też w roku 1976 wychowankowie wyjeżdżają na wycieczkę szkolną trasą: Wrocław – Kraków – Oświęcim – Wieliczka – Poznań .
Fot. Wycieczka do Krakowa – 1976r.
Podczas zimy 1977 roku wychowankowie przebywali w zaprzyjaźnionym Zakładzie Wychowawczym na zimowisku w Jaworzu ( Beskid Śląski) poniżej zdjęcie ośrodka z Jaworza.
Fot. Pierwsze próby jazdy na nartach.
W roku 1978 zrodziła się myśl nadania na 20-lecie powstania Ośrodka, imię Janusza Korczaka. Akt nadania został wyznaczony na 2 czerwca 1979 roku. poniżej Decyzja Kuratorium Oświaty.
Uroczystość nadania imienia Janusza Korczaka dla Ośrodka odbyło się przy udziale Kuratorium Oświaty i Wychowania ze Szczecina, władz powiatowych, gminnych, służb porządkowych, wojska a także Pocztów Sztandarowych: Zbiorczej Szkoły Gminnej z Trzebiatowa, Technikum Mechaniczno-Energrtyczne ze Szczecina. Oraz wielu znamienitych gości, świadczą o tym wpisy do Kroniki Ośrodka. Od tego dnia pełna nazwa ośrodka brzmi: Państwowy Młodzieżowy Zakład Wychowawczy im. Janusza Korczaka w Śliwinie. Nie wiedzieć czemu w latach 90 zaprzestano używania pełnej nazwy ośrodka.
Fot. Odsłonięcie Pamiątkowej Tablicy, patrona ośrodka.
W roku szkolnym 1980/81 PMZW im. Janusza Korczaka aktywnie włączył się w budowę Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Dziecka, świadczy o tym podziękowanie z dnia 3 maja 1980 r.
W roku 1982 na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty I wychowania z dnia 24 sierpnia 1981 roku / Dz.U. MOiW Nr 7-8 z 1981 r./ Państwowy Młodzieżowy Zakład Wychowawczy w Śliwinie zmienia nazwę na: Państwowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Im Janusza Korczaka w Śliwinie. Ośrodek przeznaczony jest dla młodzieży niedostosowanej społecznie i upośledzonej w stopniu lekkim.
Rok szkolny 1986/87 rozpoczęły cztery grupy wychowawcze:
Gr. I wychowawcami byli Lucyna i Stanisław Zwolińscy,
Gr. II wychowawcami W. Dabkiewicz , Jacek Nowakowski,
Gr. III wychowawcy Joanna Drzewińska – Dąbrowska, Władysław Kordyński
Gr. IV wychowawcy Michał Nabuda, Zbigniew Kozak.
Głównym przedsięwzięciem w tym roku szkolnym było rozpoczęcie rozbudowy ośrodka i a przed wszystkim budowa Domu Nauczyciela.
Fot. Wychowankowie podczas budowy domu nauczyciela 1986r.
ROZDZIAŁ IV
WSPÓŁCZESNOŚĆ
Rok szkolny 1989/90 w PMOW zostało zorganizowane pięć grup, oraz sześć klas wychowawcami klas byli:
Kl. IV – J. Błachuta
Kl. V – H. Sołowiej
Kl. VI – S. Stępniewski
Kl. VII – M. Trytek
Kl. VIII – M. Mackiewicz
Wychowawcami grup byli:
Gr. I – L. Zwolińska, A. Dejnakowski
Gr. II – Z. Kozak, M. Nabuda,
Gr.III – J. Drzewińska – Dąbrowska, J. Nowakowski
Gr.IV – J. Fras, E. Ryczko
Gr.V – Z. Zieleniewski, Wł. Kordyński
W dalszym ciągu trwa rozbudowa Ośrodka.Ale nie tylko sama nauką wychowankowie żyją poniżej zdjęcia z dnia wagarowicza i chrzest nowych wychowanków.
Fot. W drodze na chrzest.
Fot. Od tej chwili jesteście wilkami morskimi…
Podczas apelu rozpoczęcia roku szkolnego 1991/92 pożegnano po 15 latach pełnienia funkcji Dyrektora Ośrodka Pana Eugeniusza Sołowieja. Obowiązki Dyrektora objął Pan Zbigniew Zieleniewski, który był dotychczas wychowawcą grupy V.
Wychowawcami klas w tamtym czasie byli:
Kl. IV Irena Fras
Kl. V Kazimierz Kowalczyk
Kl. VI Janusz Błachuta
Kl. VII Halina Sołowiej
Kl. VIII Stefan Stępniewski
Nauczyciel zawodu Józef Pawluk
Wychowawcami grup byli:
Gr. I L. Zwolińska, A. Dejnakowski
Gr. II Z. Kozak, M. Nabuda
Gr.III W. Dabkiewicz, Kazimierz Kowalczyk
Gr. IV A. Dejnakowski, E. Ryczko
Gr. V M. Trytek, Wł. Kordyński
Fot. Humory dopisują bo widać koniec pracy.
Rok szkolny 1992/1993 był rokiem sukcesów sportowych. Nasza drużyna zdobyła wicemistrzostwo Polski w piłce siatkowej Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych które odbyły się w Nysie w 1993 r.
Fot. Nasza mistrzowska drużyna drugi od lewej: Jacek Nowakowski, czwarty: Kazimierz Kowalczyk.
Rok szkolny 1993/1994 był rokiem przełomowym dla placówki ponieważ zakończono rozbudowy ośrodka.Odbyło się również bierzmowanie wychowanków, którego Sakramentu dokonał ks. Biskup Stanisław Stefanek.
Fot. Bierzmowanie w środku ks. bp. Stanisław Stefanek.
21 marca 1994 roku dokonano uroczystego otwarcia nowej części ośrodka. Jeden z wpisów do Kroniki oddaje rangę i znaczenie tego wydarzenia. „Ten DOM to materializacja marzeń tych ludzi których ambicją jest naprawienie tego świata – niezłomnej wiary w człowieka. Braliśmy w tym udział – oddając nasze umiejętności. Budując ten DOM myśleliśmy o tym że tu właśnie wieku ludzi może odnajdzie odrobinę ciepła domowego”
Również tego samego roku decyzją Kuratorium Oświaty nr III.021/440/94 na podstawie art.71,art.60 oraz art.22 ust. 1 pkt. 1 zarządza się co następuje: Z dniem 01 września 1994 roku zmienia się nazwę Państwowego Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Śliwinie Bałtyckim i nadaje nazwę: Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Śliwinie Bałtyckim.
Fot. Warunki bytowe znacznie się poprawiły.
Fot. Sypialnia wychowanków grupy III.
Od wakacji roku 1998 Kuratorium Oświaty w Szczecinie zorganizowała po raz pierwszy Kolonie letnie dla podopiecznych Ośrodków Pomocy Społecznej województwa szczecińskiego.
Rok szkolny 2000/01 był rokiem reformy oświaty, i zmiany granic terytorialnych Gminy Rewal. Z dniem 27 lutego 2001r. Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy „przeniesiono” ze Śliwina do Rewala.
To również czas powołania nowego Dyrektora ośrodka, którym została Pani Anna Dejnakowska, pełniąc tę funkcję do roku 2007.
Z dniem 1 września 2003r. w ośrodku pracę nauczyciela W-F, rozpoczął pan Tomasz Wolański, który w roku 2005 zostaje kierownikiem internatu/ wicedyrektorem.
Fot. Od prawej, I rząd.: M. Trytek, ks. Szydłowski, A. Dejnakowska, I. Fras, Z. Kozak, M. Kordyńska, W. Kordyński. II rząd.: M. Pawłowski, T. Wolański, A. Dejnakowski, M. Kozłowski, J. Wierzchowski, M. Matecki, J. Nowakowska, R. Bresler, W. Krawczyński, K. Kowalczyk.
Od pewnego czasu tradycją wigilijną stał się konkurs szopek oraz przedstawienie jasełek przygotowywanych przez wychowanków ośrodka.
Fot. Wigilia 2003 r.
Fot. Jasełka
W roku szkolnym 2007/08 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora ośrodka , no to stanowisko powołano panią Marię Spaczyńską, która pełni tę funkcje do dnia dzisiejszego.W tym też roku po remoncie oddano do użytku świetlicę.
Fot. Otwarcie świetlicy.
Fot. Święto Edukacji Narodowej 2008r.
Wydarzeniem sportowym roku szkolnego 2008/2009 były zorganizowane zawody STRONGMAN Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych województwa zachodniopomorskiego. Patronem, fundatorem statuetki, oraz sędzią głównym zawodów był Grzegorz Szymański, aktualny wicemistrz Polski wicemistrz Europy w tej konkurencji.
Po raz kolejny nasza drużyna udowodniła, że są bezkonkurencyjni, zajmując I miejsca drużynowo (w składzie: Dawid Zabraniak, Tobiasz Futerko, Tomasz Tokarski), a indywidualnie najlepszym zawodnikiem został Dawid Zabraniak.
Fot. Zwycięska drużyna. Od prawej: dyr. M. Spaczyńska, Tobiasz Futerko, Tomasz Tokarski, Grzegorz Szymański, Dawid Zabraniak.
Rok szkolny 2009/2010 podczas uroczystego apelu Pani Dyrektor Maria Spaczyńska powitała młodzież, Grono Pedagogiczne, oraz pracowników ośrodka. Obecnie pracownikami w MOW są:
Maria Spaczyńska – Dyrektor MOW
Janina Nowakowska – wicedyrektor/psycholog
Anna Dejnakowska – pedagog
Olga Oblizajek – p.o. pedagog – trening biofeedback
Robert Bresler – wychowawca gr. II – socjoterapeuta
Jerzy Wierzchowski – wychowawca gr. II
Marek Staworowski – wychowawca gr. II – Zaj. rewalidacyjne
Adam Wolański – wychowawca gr. II – Zaj. rewalidacyjne
Wanda Ostojska – wychowawca gr. III
Mariusz Pawłowski – wychowawca gr. III
Andrzej Sołowij – wychowawca gr. III – Autor monografii, Rzecznik Praw Uczniów, opiekun Samorządu Uczniowskiego, opiekun koła przyrodniczo – ekologicznego
Gabriel Skrzyniarz – wychowawca gr. III, opiekun koła muzyczno – poetyckiego
Albert Murzynowski – wychowawca gr. IV, opiekun koła fotograficznego
Krzysztof Melkis – wychowawca gr. IV, opiekun koła turystycznego
Artur Leśniak – wychowawca gr. IV, opiekun koła informacyjnego
Maria Sąsiada – wychowawca gr. V, opiekun koła integracyjnego
Aleksander Kozielski – wychowawca gr. V
Krzysztof Karpowicz – wychowawca gr. V
Marek Kasprzak – wychowawca gr. V
Monika Majdzińska – nauczyciel j. polskiego, trening biofeedback, zajęcia wyrównawcze, opiekun koła muzyczno – poetyckiego
Marek Matecki – nauczyciel matematyki, zajęcia Wyrównawcze,Koordynator ds. bezpieczeństwa
Jarosław Jankowski – nauczyciel fizyki, chemii, techniki, rysunku technicznego w ZSZ
Maciej Kozłowski – nauczyciel historii, geografii, Wiedzy o Społeczeństwie, Wychowanie do życia w Rodzinie, Zarys Wiedzy o Gospodarce w ZSZ, Koło historyczne.
Piotr Mularczyk – nauczyciel biologii, j. niemieckiego, zajęcia wyrównawcze z j. niemieckiego
Artur Leśniak – nauczyciel informatyki, Koło informatyczne
Gabriel Skrzyniarz – nauczyciel muzyki
Ks. Bogumił Stepek – katecheta
Edyta Nowak – Majdzińsja – nauczyciel j. angielskiego
Jarosław Włodarczyk – nauczyciel Wychowania Fizycznego
Józef Czechowski – nauczyciel zawodu, Koło stolarskie
Lidia Laskowska – Główna Księgowa
Malwina Kwiatkowska – księgowa
Ewa Kowalczyk – księgowa
Barbara Pachla – sekretarz szkoły
Zofia Sołowij – intendent-magazynier
Maria Wachowiak – szef kuchni
Jadwiga Pekról – kucharka
Maria Mruk – kucharka
Maria Koper – kucharka
Joanna Smoleń – sprzątaczka
Elżbieta Badaszewska – sprzątaczka
Bogumił Chmielecki – konserwator
Józef Mielczarek – kierowca
Fot. Od lewej. Maria Mruk, Maria Wachowiak, Maria Koper oraz stażysta Kamil Kaczmarek.
ROZDZIAŁ V
DZIEŃ DZISIEJSZY
W Ośrodku funkcjonuje: Gimnazjum Specjalne dla młodzieży niedostosowanej społecznie, która obowiązek nauki realizuje w klasach 1-3 w liczbie 48 uczniów oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna dla młodzieży niedostosowanej społecznie i upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim o kierunku stolarz meblowy oraz kucharz, w której zawodu uczy się 24 uczniów.
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy przygotowany jest na przyjęcie 72 wychowanków, chłopcy mieszkają w 6 grupach wychowawczych, które zastępują im dom rodzinny. Placówka zapewnia im całodobową opiekę i utrzymanie, zaspokaja podstawowe potrzeby, rozwijania zainteresowania oraz zapewnia dostęp do kształcenia. Ośrodek dzisiaj to nowoczesna i dobrze wyposażona placówka, posiadająca salę gimnastyczną, pracownię komputerową z dostępem do Internetu, tablicę interaktywną, pracownię biofeedback, bogaty zbór map historycznych, geograficznych i planszy edukacyjnych, duży wybór sprzętu sportowego, szereg pomocy dydaktycznych do nauczania biologii, fizyki oraz chemii a ponad, to każda klasa lekcyjna wyposażona jest w sprzęt audiowizualny.
W placówce znajdziemy również ciekawe zbiory literackie oraz możemy zapoznać się z historią i metamorfozą komputerów. W internacie posiadamy całkowicie wyposażone pokoje, świetlice gdzie wychowankowie mogą spędzać czas wolny lub odrabiać lekcję, siłownie oraz łazienki wyposażone w pralki.
W Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym działają koła zainteresowań, prowadzone przez wychowawców i nauczycieli. Koło fotograficzne prowadzi mgr Albert Murzynowski, koło muzyczno – poetyckie zajmujące się uświetnianiem szeregu imprez poprzez śpiew i słowo mówione jego opiekunami są: mgr Monika Majdzińska, mgr Gabriel Skrzyniarz. Koło przyrodniczo – ekologiczne zajmujące się szeroko pojętym zagadnieniem ekologii i ochrony przyrody, współpracuje z Kołem Łowieckim „Bażant” z Trzebiatowa a opiekunem jego jest mgr Andrzej Sołowij. Koordynatorem do spraw bezpieczeństwa ośrodka jest mgr Marek Matecki. Wychowawczyni pani mgr Maria Sąsiada zapoczątkowała spotkania integracyjne z rówieśnikami innych placówek oświatowych i kulturalnych, polegające na wspólnych spotkaniach, wymianie doświadczeń i wspólnym spędzaniu czasu.
Na szczególną uwagę zasługuje koło sportowe dzięki jego działalności nasi wychowankowie, odnoszą sukcesy sportowe na szczeblu państwowym, wojewódzkim, powiatowym. Najważniejszymi osiągnięciami było zdobycie Wicemistrzostwa Polski Państwowych Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych w Piłce Siatkowej, które odbyły się w 1993 roku w Nysie, zajęcie VII miejsca w Mistrzostwach Polski Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych w Tenisie Stołowym, które odbyły się w 2009 roku. Następnym sukcesem, było zajęcie I miejsca w Mistrzostwach, STRONGMAN Młodzieżowych Ośrodkach Wychowawczych województwa zachodniopomorskiego.
Należy wspomnieć, iż głównym sędzią zawodów był aktualny wicemistrz Europy i Polski w tej dyscyplinie, Grzegorz Szymański, który jest fundatorem nagrody głównej.
Należy podkreślić, iż nasi wychowankowie od lat biorą udział w zawodach sportowych na szczeblu ogólnopolskim, wojewódzkim, lokalnym, i to z sukcesami.
Fot. Nasz dorobek sportowy.
Fot. Nasze ostatnie osiągnięcia.
Cieszy fakt, iż praca i dorobek 50 lat istnienia ośrodka została doceniona i dostrzeżona przez władze wojewódzkie, które uhonorowały Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy: Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego za zasługi położone na rzecz rozwoju Pomorza Zachodniego.
Wyrażam głęboką nadzieję, że budynek przy ulicy Klifowej 17, gdzie znajduje się Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy, w którym przebywało prawie 1800 wychowanków z terenu całego kraju, na stałe wkomponował się w krajobraz Gminy Rewal, i nie będzie postrzegany, jedynie jako placówka resocjalizacyjna, ale też jako obiekt zabytkowy, który posiada bogatą historię.
Wykaz byłych i obecnych pracowników MOW:
1. Wacłwaw Żyźniewski – Dyrektor – 1959 – 1960
2. Halina Żyźniewska – Dyrektor – 1960 – 1964
3. Mieczysław Kasprzak – Dyrektor – 1964 – 1972
4. Stanisław Zwoliński – Dyrektor – 1972 – 1976
5. Eugeniusz Sołowiej – Dyrektor – 1976 – 1992
6. Zbigniew Zieleniewski – Dyrektor – 1992 – 2000
7. Kazimierz Michalak – p.o Dyrektora – 2000
8. Anna Dejnakowska – Dyrektor – 2000 – 2007
9. Maria Spaczyńska – Dyrektor – 2007
10. Halina Żyźniewska – Kierownik internatu
11. Wacław Żyźniewski – Kierownik internatu
12. Tadeusz Sarba – Kierownik internatu
13. Kazimierz Kowalczyk – Kierownik internatu
14. Mirosław Mackiewicz – Kierownik internatu
15. Marek Matecki – Kierownik internatu
16. Emil Ryczko – Kierownik internatu /- wychowawca
17. Kazimierz Michalak – Kierownik internatu
18. Lucyna Zwolińska – Kierownik internatu / – wychowawca
19. Tomasz Wolański – Kierownik internatu/ nauczyciel
20. Jan Kuczaik – wychowawca
21. Adrian Kowalewski – wychowawca
22. Józef Stuczyński – wychowawca
23. Jan Chyliński – wychowawca
24. Jerzy Orłowski – wychowawca
25. Janusz Błachuta – wychowawca/nauczyciel
26. Stanisław Kurek – wychowawca
27. Jacek Nowakowski – wychowawca
28. Jerzy Kmita – wychowawca
29. Jan Fras – wychowawca
30. Marek Kraszewski – wychowawca
31. Joanna Dąbrowska – wychowawca
32. Walter Dabkiewicz – wychowawca
33. Andrzej Dejnakowski – wychowawca
34. Władysław Kordyński – wychowawca
35. Małgorzata Kordyńska – wychowawca/pedagog
36. Zbigniew Kozak – wychowawca
37. Maria Trytek – wychowawca
38. Leszek Kosik – wychowawca
39. Kazimierz Michalak – wychowawca
40. Rafał Seklecki – wychowawca
41. Andrzej Dudziński – wychowawca
42. Marek Kasprzak – wychowawca
43. Aurelia Snitko – nauczyciel
44. Wanda Kuczaik – nauczyciel
45. Maria Kowalewska – nauczyciel
46. Barbara Sarba – nauczyciel
47. Mieczysław Szawarski – nauczyciel
48. Michał Nabuda – nauczyciel
49. Teodor Nabuda – nauczyciel
50. Jan Fras – nauczyciel
51. Jerzy Korabin – nauczyciel zawodu
52. Andrzej Pszczoła – nauczyciel zawodu
53. Andrzej Starzek – nauczyciel zawodu
54. Irena Ryczko – nauczyciel
55. Małgorzata Biedunkiewicz – nauczyciel zawodu
56. Wiesław Kwiatkowski – nauczyciel
57. Tomasz Wolański – nauczyciel/wicedyrektor
58. Barbara Sądej – nauczyciel
59. Jan Kondarewicz – nauczyciel
60. Czesław Rokicki – nauczyciel
61. Ilona Borkacka – nauczyciel zawodu
62. Małgorzata Pawłowska – nauczyciel
63. Czesław Sowiński – nauczyciel
64. ks. Wiesław Łuczko – nauczyciel religii
65. ks. Franciszek Szydłowski – nauczyciel religii
66. Łucja Pawłowska – Lula – nauczyciel
67. ks. Tomasz Perz – nauczyciel religii
68. Władysław Krawczyński – nauczyciel zawodu
69. Anna Ścibisz – psycholog
70. Halina Sołowiej – pedagog
71. Romuald Piórko – Gł. Księgowy
72. Jerzy Moraczyński – Gł. Księgowy
73. Grażyna Pawlik – Księgowa
74. Maria Nadzikiewicz – Księgowa
75. Danuta Wyszomirska – Księgowa
76. Danuta Krzemińska – Księgowa
77. Waldemar Borówka – Gł. Księgowy
78. Danuta Gorczakowska – Gł. Księgowy
79. Izydor Płodziszewski – Gł. Księgowy
80. Piotr Kuc – Gł. Księgowy
81. Teresa Juchno – Referent
82. Grażyna Grobelna – dietetyk
83. Krystyna Kozak – sekretarka/kasjerka
84. Ewa Rzegocka – sekretarka/kasjerka
85. Barbara Pachla – sekretarz szkoły
86. Janina Stolz – magazynier
87. Zenon Piechowicz – magazynier
88. Zofia Śledziona – magazynier
89. Krystyna Koryluk – Intendent-magazynier
90. Danuta Jabłońska – magazynier
91. Aniela Stuczyńska – Intendent
92. Roman Juchno – Intendent
93. Zbigniew Leśniak – magazynier
94. Władysława Leśniak – St. magazynier
95. Irena Kowalczyk – pomoc kuchenna
96. Maria Kalisz – pomoc kuchenna
97. Wanda Nowakowska – pomoc kuchenna
98. Anna Biernat – kucharka
99. Stanisława Lubińska – pomoc kuchenna
100. Daniela Gradek – pomoc kuchenna
101. Janina Kordzikowska – pomoc kuchenna
102. Bogumiła Piechowicz – pomoc kuchenna
103. Maria Koleśnik – pomoc kuchenna
104. Ewa Rzegocka – pomoc kuchenna
105. Grażyna Wołczak – pomoc kuchenna
106. Halina Jabłońska – pomoc kuchenna
107. Stanisława Guzikowska – pomoc kuchenna
108. Izabela Balicka – pomoc kuchenna-praczka
109. Halina Kosobudzka – pomoc kuchenna
110. Janina Miarka – pomoc kuchenna
111. Wacław Mackiewicz – szef kuchni
112. Elżbieta Krawczyk – pomoc kuchenna
113. Cecylia Drejska – szef kuchni
114. Kazimiera Minko – pomoc kuchenna
115. Irena Capaja – pomoc kuchenna
116. Czesława Bryndel – pomoc kuchenna
117. Krystyna Klocek – pomoc kuchenna
118. Zofia Raba – pomoc kuchenna
119. Bożena Kowalska – szef kuchni
120. Krystyna Sasin – pomoc kuchenna
121. Elżbieta Sadowska – pomoc kuchenna
122. Danuta Leblichter – pomoc kuchenna
123. Czesław Kosiński – pomoc kuchenna
124. Ewa Mieckowska – pomoc kuchenna
125. Henryka Szpojda – pomoc kuchenna
126. Władysława Filipionek – kucharka
127. Genowefa Medowska – pomoc kuchenna
128. Mikołaj Weselak – pomoc kuchenna
129. Wiesława Karasiewicz – pomoc kuchenna
130. Włodzimierz Kusztelak – pomoc kuchenna
131. Barbara Koper – pomoc kuchenna
132. Marian Rutkowski – pomoc kuchenna
133. Kazimiera Rusin – pomoc kuchenna-szwaczka
134. Bogumiła Stoma – pomoc kuchenna
135. Stanisława Stachowiak – pomoc kuchenna
136. Danuta Lipińska – pomoc kuchenna
137. Marek Rożniewski – kucharz
138. Jolanta Pszczoła-Kaczyńska- pomoc kuchenna
139. Władysław Wrzodak – kucharz
140. Danuta Lubczyk – kucharz
141. Artur Lubczyk – kucharz
142. Julianna Balkowska – pomoc kuchenna
143. Roman Szmyt – szef kuchni
144. Grażyna Ronowicz – pomoc kuchenna
145. Krystyna Maciejczyk – pomoc kuchenna
146. Halina Kwiatkowska – pomoc kuchenna
147. Józef Husejko – pomoc kuchenna
148. Tomasz Biernat – pomoc kuchenna
149. Irena Skibniewska – pomoc kuchenna
150. Monika Ronowicz – pomoc kuchenna
151. Krystyna Sitarek – pomoc kuchenna
152. Józefa Godlewska – krawcowa
153. Apolonia Gutowska – praczka
154. Jadwiga Byra – szwaczka
155. Zofia Kordzikowska – praczka
156. Stanisława Skroban – szwaczka
157. Urszula Szmidt – praczka
158. Anna Biernat – praczka
159. Teresa Kolanek – szwaczka
160. Lucyna Filipinek – praczka-woźna
161. Lidia Kuklińska – szwaczka
162. Jolanta Pszczoła – szwaczka
163. Danuta Goły – woźna-praczka
164. Władysława Filipinek – szwaczka
165. Lucyna Szlufarska – praczka-szwaczka
166. Jan Mazurkiewicz – kierowca
167. Jan Klenko – kierowca
168. Bolesław Ładniał – kierowca
169. Andrzej Jabłoński – kierowca
170. Bogdan Jasiński – kierowca
171. Tomasz Stachowiak – kierowca
172. Waldemar Walicki – kierowca
173. Czesław Jedliński – konserwator
174. Krzysztof Kapral – konserwator
175. Franciszka Chojnacka – dozorca
176. Jan Ronowicz – dozorca
177. Andrzej Sypuciński – dozorca
178. Stanisław Biernat – dozorca-konsrewator
179. Marian Kordzikowski – palacz CO
180. Aleksander Kowalewski – palacz CO
181. Jan Biernat – palacz CO
182. Marian Jarmoliński – palacz CO
183. Stanisław Przybysz – palacz CO
184. Józef Wnuk – palacz CO
185. Antoni Kozłowski – palacz CO
186. Władysław Wysoczański – palacz CO
187. Bogdan Jasiński – palacz CO
188. Zdzisław Karasek – palacz CO
189. Aniela Czeronka – woźna
190. Bożena Kolanek – woźna
191. Katarzyna Husejko – woźna
192. Genowefa Ober – woźna
193. Ryszard Raba – pracownik gospodarczy
194. Andrzej Borowy – pracownik gospodarczy
195. Wacław Kaźmierczak – pracownik gospodarczy
196. Bronisław Mroczek – rolnik gospodarczy
197. Jadwiga Hawryluk – pracownik gospodarczy
198. Adam Klepczyński – pracownik gospodarczy
199. Andrzej Starzek – pracownik gospodarczy
200. Dariusz Pietrasik – pracownik gospodarczy
201. Marian Smoleń – pracownik gospodarczy
SPONSORZY I DARCZYŃCY JUBILEUSZU 50 CIO LECIA MŁODZIEŻOWEGO OŚRODKA WYCHOWAWCZEGO W REWALU 23 PAŹDZIERNIKA 2009 ROKU
1. Leszek Stuła Prezes GS Trzebiatów
2. Roman Jabłoński Zakład Fotograficzny Trzebiatów
3. Wojskowe Koło Łowieckie,, Bażant” Trzebiatów
4. Grażyna Kawiorska Zakład Przetwórstwa Mięsnego Gryfice
5. Grzegorz Górnecki rodzic wychowanka
6. Bartłomiej Bocian Gryfice Firma Poligraficzna
7. Bogdan Kokolus Firma Ekol z Dziwnówka
8. Państwo Grabowscy Zakład Przetwórstwa Mięsnego z Ościęcina
9. Piekarnia Ciastkarnia Bugowscy Gryfice
10. Małgorzata Drelich Dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej z Gryfic
11. Zespół Akordeonistów z Państwowej Szkoły Muzycznej z Gryficach
12. Walentyna Jaźwińska opiekun Świetlicy Środowiskowej w Gostyniu wraz z zespołem muzycznym działającym przy świetlicy środowiskowej